Adamin biri bir kadina tutulur. Günun birinde kadin bir is icin yolculuga cikar. Adam pesine takilir. Kafilenin mola verdigi bir sirada yol arkadaslarinin uykuya dalmalarini firsat bilerek kadinla basbasa kalmayi basaran asik ona sirrini acar.
Kadin adama: “bak bakalim herkez uyuyormu” der.
Bu sözü, karsi tarafin arzusuna ram olmak üzere oldugu sekilde yorumliyarak sevince kapilan asil derhal yerinden firlayarak kafilenin etrafinda bir tut atar. Herkezin misil misil uyudugunu görür. Kadinin yanina dönerek “evet, herkez uyuyor” der.
Bunun üzerine kadin adama: “acaba Allah hakkinda ne dersin, o da mi uyuyor?” diye sorar.
Adam “Allah uyumaz. O´nu hic bir zaman ne uyku ve nede uyuklama hali yakalamaz” diye karsilik verir.
O zamankadin der ki “insanlar bizi görmüyorsada su anda uykuda olmayan ve hic bir zaman uyumayan Allah bizi görüyor. Buna göre asil O´ndan korkmaliyiz”
Kadinin bu sözleri üzerine adam korkarak tuttugu kötü yoldan vazgecer de kadinin yanindan ayrilir, evine döner.
Öldügü zaman bir tanidigi onu rüyasinda görür, “Allah sana nasil muamele etti” diye sorar.
Adam: “Allah´dan korkarak o günahi islemedigim icin O beni affetti” diye cevap verir.