Anneyiz, Babayız; Mal Sahibi Değiliz
Bizi de bizim doğurduklarımızı da bir damla nutfeden yaratan Allah Teala iken, bizim çocuklarımıza mal sahibi gibi davranmamız abestir.
Doğurduk; ama yaratmadık. Yedirdik; ama rızıklandırmadık. Yaratmakla doğurmak arasında, yedirmekle rızıklandırmak arasında büyük farklar vardır.
O kadar ki, biz doğurduk; ama ne doğuracağımızı, ne zaman doğuracağımızı bile kararlaştıramadık. Onu hayatta tuttuğumuzu iddia ederken, kendimizin hayatta kalmaya garantimiz olmadığını nasıl unuturuz? Onu hastanenin birinci katındaki doktora götürürken, üst katta da biz muayene olduk.
Doğru olan şudur:
Allah Teala, bir insan yaratmak diledi; o dilemesi için debizi sebep kıldı. Dileyen, yapan biz değiliz; Allah Teala’dır. Bize düşen, doğurduğumuzun elimizde emanet olduğunu bilmek, onu emanet gibi kollamaktır. Çocuğun üzerindeki tasarruflarımızı yönlendiren ana tema bu olmalıdır.
Çocuğa gelecek belirlerken, onun günlük hayatını düzenlerken, emanetçilerin mal sahibi gibi davranmaları uygun düşmez. Allah’ın olan bir çocuğun, kullara kurban verilmesi yakışmaz. Çocuk üzerinde önce Allah’ın hakkı verilmelidir. Allah o çocuğu niçin yarattıysa o maksat gerçekleştirilmelidir. Emanete hıyanet eden durumuna düşmemenin çaresi budur.
Çocuğu nimet gibi değil de, masraf edip evlenmenin sonucu, doktorların desteğiyle, alın terinin ürünü olarak elde edilmiş bir meta gibi algılamak, kulluk çizgilerini zorlar. Veren de O, alan da O. Dilediğini dilediği gibi yapan da O.
[quote arrow=”yes”]
Uyarı / İbret!
“Onların malları ve çocukları seni imrendirmesin. Allah bununla ancak onlara dünya hayatında azap etmeyi ve canlarının kafir olarak çıkmasını istiyor.” ( Tevbe, 55)
[/quote]
Bunu da okumanızı tavsiye ederiz :Bir hocanın talebesine yardımı ve himmeti
