– İbn İshak, İbn Abbas’tan rivayet ediyor: Benî Sa’d b. Bekir, Dımâm b. Sa’lebe’yi elçi olarak Hz. Peygamber’e gönderdiler. Dımâm Hz. Peygamber’e geldi. Devesini mescidin kapısında çöktürdü, hayvanın ayağını bağladı ve sonra da Hz. Peygamber’in yanına girdi. O, sahabeleriyle birlikte oturuyordu. Dımâm kuvvetli, bedeni kıllı ve iki örgü sahibi bir kimseydi. Gelip Hz. Peygamber (s.a.v) ile sahabelerin yanında durdu
‘Abdulmuttalib’in oğlu hanginizdir?’ dedi. Hz. Peygamber (s.a.v)
‘Abdulmuttalib’in oğlu benim’ dedi. Dımâm
‘Muhammed misin?’ diye sordu. Hz. Peygamber (s.a.v)
‘Evet!’ dedi. Bunun üzerine Dımâm
‘Ey Abdulmuttalib’in oğlu! Ben sana bazı şeyler soracağım ve çok da sert davranacağım. Sakın bundan dolayı bana kırılma!’ dedi. Hz. Peygamber (s.a.v) de
‘Kırılmam. İstediğini söyle!’ deyince Dımâm
‘Senin ve senden öncekilerin ve kıyamete kadar senden sonra geleceklerin ilahı olan Allah ile yemin verdiriyorum. Seni Allah mı bize Peygamber (s.a.v) olarak gönderdi?’ diye sordu. Hz. Peygamber (s.a.v)
‘Evet!’ dedi. Dımâm
‘Senden öncekilerin ve senden sonra geleceklerin ilahı olan Allah ile yemin verdiriyorum. Bizim yalnızca Allah’a tapmamızı ve O’na hiç bir şeyi ortak koşmamamızı ve atalarımızın tapmakta oldukları bu putları atmamızı sana Allah mı emretti?’ diye sordu. Hz. Peygamber (s.a.v) yine
‘Evet!’ deyince Dımâm
‘Yine senden öncekilerin ve sonrakilerin ilahı olan Allah ile yemin verdiriyorum. Bizim beş vakit namaz kılmamızı sana Allah mı emretti?’ dedi. Hz. Peygamber (s.a.v)
‘Ey Allah’ım! Evet!’ dedi. Sonra Dımâm, İslâm’ın bütün farzlarını, zekât, oruç, hac hepsini teker teker sordu ve yemini de tekrarladı. Hz. Peygamber (s.a.v) bunların hepsinde ona aynı cevabı verdi. Sonunda
‘Ben şehâdet ederim ki Allah’tan başka ilah yoktur. Yine şehâdet ederim ki Muhammed O’nun Rasûlü’dür. Ben bütün bu farzları da yerine getireceğim. Beni hangi şeylerden menetmişse onları terkedeceğim ve farzlardan da ne bir eksik ve ne de bir fazla yapacağım’ dedi. Sonra da devesine bindi ve gitti. Hz. Peygamber (s.a.v)
‘Eğer şu iki örgü sahibi, dediklerinde doğru ise cennete girdi demektir’ buyurdu.[1]
[1] Bu hadisten anlaşılıyor ki Allah’ın farzlarını yerine getirip yasaklarından kaçınan bir insan hiç nafile ibadet yapmasa bile cennete girer.
Muhammed Yusuf Kandehlevi, Hayatu’s-Sahabe, sf : 1/184.
