İslamiyet’in ilk yıllarında Müslüman oldu. Müşriklerin işkenceleri karşısında Habeşistan’a hicret etmek zorunda kaldı. Oradan Medine’ye hicret ederek iki hicret sevabı birden kazandı. Bedir, Uhud, Hendek ve diğer gazalara katıldı.

Hz. Abdullah ilim, fazilet ve takva sahibi bir zattı. En büyük arzusu şehitlik mertebesine ermekti. Bunun için devamlı Cenâbı Hakk’a dua ederdi. İhlasla yaptığı bu dua kabul edildi. Yemâme Harbi’nde şehit düştü. Hz. Abdullah bu savaşta çok büyük kahramanlıklar göstermişti. Vücudunun her tarafından yaralanmıştı. Mevsim mübarek Ramazan ayı idi. Oruçluydu. Son nefesini vermek üzereyken Abdullah ibni Ömer’i (r.a.) gördü. Abdullah da (r.a.) onu arıyordu.

“Abdullah, iftar ettin mi?” diye sordu. Abdullah:

“Evet, ettim.” cevabını verdi. Ondan, kalkanla biraz su getirmesini rica etti. Hz. Abdullah su getirdiğinde onun şehit olduğunu gördü. O sırada 41 yaşında bulunuyordu.[1]

[1] İsâbe, 2: 368; Üsdü’lGàbe, 4: 253; Tabakât, 3: 404.