Peygamberimiz, halkı imana davet ediyordu. Bu davete Beşir bin Hasâsiyye de muhatap olmuş ve tereddüt göstermeden bu daveti kabul etmişti. Müslüman olmadan önceki ismi, “korkutucu” manasında “Nezir”di. Müslüman olduğunda, Resûlullah (a.s.m.) onun ismini “müjdeleyici” demek olan “Beşir”le değiştirdi.
Beşir (r.a.) bir gün Peygamberimize, “Sana hangi hususlarda biat edeyim, ey Allah’ın Resûl’ü?” diye sordu. Peygamberimiz, uyulması gereken hususları şöyle saydı:
“Allah’tan başka ilah olmadığına, Muhammed’in O’nun kulu ve Resûlü olduğuna şehadet edeceksin. Beş vakit namazı vaktinde kılacaksın, zekâtı vereceksin. Ramazan’da oruç tutacaksın, hacca gideceksin ve Allah yolunda cihad edeceksin…”
Beşir bunları dinledikten sonra şöyle dedi:
“Ey Allah’ın Resûl’ü, hepsine gücümüz yeter, ancak ikisi benim takatim dışındadır. Birisi zekât, diğeri de cihad… Allah’a yemin ederim ki, ailemin süt ve binek ihtiyacını karşılayan 10 deveden başka hiçbir şeyim yok. Nasıl zekât verebilirim?
“Cihada gelince: Ben korkak biriyim! Hâlbuki halk, ‘Kim cihadtan kaçarsa, Allah’ın gazabına uğrar!’ diyorlar. Bir cihaddurumunda, ölümden korkarak savaştan kaçınacağımdan ve bu yüzden Allah’ın gazabına uğrayacağımdan endişe ediyorum!”
Bunun üzerine Peygamberimiz (a.s.m.), “Ey Beşir, zekât verilmeyecekse, cihada gidilmeyecekse, cennete ne ile ve nasıl girilir?” buyurdu.
Bunu duyan Beşir (r.a.) ağlayarak şöyle dedi:
“Ey Allah’ın Resûl’ü, uzat elini, bütün bunları yapmak üzere sana biat edeyim!”[1]
Suffe Ashâbı’ndandı. Resûlullah’a büyük bir sevgiyle bağlıydı. Resûlullah’a bir zarar gelmesinden endişe eder, yalnız olarak bir yere gittiğini görürse hemen takip ederdi.
Kendisi anlatıyor:
“Bir gece Resûlullah (a.s.m.) evden çıkmıştı. Ben de arkasından onu takip ettim. Bâki Mezarlığı’na gitti ve şöyle buyurdu: ‘Müminler topluluğunun yurdu! Allah’ın selamı üzerinize olsun. Muhakkak biz de size kavuşacağız. Allah’tan geldik, yine O’na döneceğiz. Siz hayırlara nail olmuş bir nesilsiniz. Birçok kötülük gelmeden önce gittiniz.’
“Resûlullah (a.s.m.) sonra benim geldiğimi fark etti. Kim olduğumu sordu. ‘Beşir.’ dedim. ‘Allah’ın, gözünü, kalbini, kulağını İslam’a yöneltmesine razı olmaz mısın?’ buyurdu. ‘Elbette olurum, yâ Resûlallah!’ dedim. Niçin geldiğimi sordu. ‘Tehlikeli hayvanların size zarar vermesinden korktuğum için!’ dedim.”
Beşir (r.a.), Resûlullah’ın vefatından sonra onun acısına dayanamayacağını düşünüyordu. Bu sebeple Peygamberimize, “Yâ Resûlallah, sizden önce ölmem için dua edin!” diye ricada bulundu. Resûlullah (a.s.m.), “Ben bunu Allah’tan hiç kimse için istemem!” buyurdu.[2]
___________________________________________
[1]Hayâtü’sSahâbe, 1: 169.
[2]Hilye, 2: 26; Hayâtü’sSahâbe, 3: 241.
