Medineli olan Hz. Ka’b, Peygamberimize büyük bir muhabbetle bağlıydı. Resûlullah’ı üzgün veya düşünceli görse sebebini sorar, yapabileceği bir şey varsa hemen harekete geçerdi. Bir defasında Resûlullah’ı ziyaret etmişti. Mübarek simasının biraz solgun olduğunu gördü. “Anam babam size feda olsun, yâ Resûlallah! Neyiniz var?” diye sordu. Peygamberimiz, “Üç gündür ağzıma bir şey koymadım.” buyurdu. Hz. Ka’b artık duramazdı. Ne yapıp etmeli, bir şeyler bulup Resûlullah’a getirmeliydi. Hemen harekete geçti. Develerini sulamakta olan bir Yahudi gördü. Kuyudan çektiği her kova başına bir hurma üzerine anlaştı. Epeyce hurma kazanmıştı. Hurmaları aldı, Resûlullah’a getirdi. Peygamberimiz, “Yâ Ka’b, bunları nereden aldın?” diye sordu. Hz. Ka’b hadiseyi ona nakletti. Resûlullah, “Beni seviyor musun?” buyurdu. Ka’b (r.a.), “Elbette seviyorum!” cevabını verince Peygamberimizin (a.s.m.) iltifat ve takdirini kazandı.
Bu hadiseden birkaç gün sonraydı… Hz. Ka’b hastalandı. Peygamberimiz onu göremeyince, “Ka’b’a ne oldu?” diye sordu. Hasta olduğunu söylediler. Resûli Ekrem Efendimiz kalktı, sahabisini ziyarete gitti. Hâlini hatırını sordu. Sonra da onu Allah’ın mağfiret ve rahmetiyle müjdeledi.
Ka’b (r.a.), Peygamberimizle birlikte bazı cihadlara katıldı. Umre ve Tebük Seferlerinde bulundu. Peygamberimizden feyiz aldı. Hicret’in 52. senesinde 75 yaşındayken vefat etti. Rivayet ettiği hadislerden biri şöyledir:
“Benden sonra bazı idareciler gelecektir; kim onların yanına gider, yalanlarını doğrular ve haksız işlerinde onlara yardımcı olursa benden değildir, ben de onlardan değilim. O kimse kıyamet günü benim havzımın başına yaklaşamayacaktır. Kim onların yanına gitmez, haksızlıklarında onlara yardımcı olmaz ve yalanlarını tasdik etmezse o bendendir, ben de ondanım ve o havuz başında benimle buluşacaktır.”[1]
___________________________________
[1]Hayâtü’sSahâbe, 2: 196; İsâbe, 3: 297; Müstedrek, 3: 479; Tirmizî, Fiten: 72; Müsned, 4: 243.
