Muhammedur Rasûlullah’ın manası: Muhammed (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) Allah Celle Celalühünün elçisidir.
Muhammedur Rasûlullah’a tabi olmamızın maksadı:
Allah (Celle Celalühü) bütün insanların ve cinlerin dünya ve ahiretlerinin kurtuluşunu dine koydu. Dinide gönderdiği elçisi Peygamber Efendimiz’in (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) yoluna tabi olmamıza koydu.
Rabbimiz bazı ayetlerinin meallerinde şöyle buyuruyor:
“(Resulüm) De ki: Eğer Allah’ı (Celle Celalühü) seviyorsanız, bana uyun ki Allah da (Celle Celalühü) sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın. Allah (Celle Celalühü) bağışlayan ve merhamet edendir.” (Al-i İmrân Sûresi, 31. Âyet Meâli)
“Andolsun size kendinizden öyle bir Peygamber gelmiştir ki, sizin sıkıntıya uğramanız ona çok ağır gelir. O, size çok düşkün, müminlere karşı çok şefkatlidir, merhametlidir.” (Tevbe Sûresi, 128. Âyet Meâli)
“Kim Resûl’e itaat ederse, Allah’a itaat etmiş olur.” (Nisa Sûresi, 80. Âyet Meâli)
“Peygamber, size ne verdiyse onu alın ve size neyi yasakladıysa ondan sakının.” (Haşr Sûresi, 7. Âyet Meâli)
“Kim Allah’a (Celle Celalühü) ve Peygamber’e (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) itaat ederse, işte onlar Allah’ın (Celle Celalühü) kendilerine nimet verdiği peygamberler, sıddıklar, şehitler ve salih kimselerle beraberdir.” (Nisa Sûresi, 69. Âyet Meâli)
Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) bu konudaki bazı hadis-i şeriflerinde şöyle buyurmaktadır:
“Bir kul, ben, kendisine ailesinden, malından ve bütün insanlardan daha sevgili olmadıkça (kâmil anlamda) iman etmiş olmaz.” (Buhârî, İman 8; Nesâî, İman, 19.)
“Kim benden sonra öldürülen sünnetimi diriltirse, beni sevmiş olur. Kimde beni severse, benimle beraber olur.”
“Ümmetimin hepsi Cennet’e girer meğer yüz çevirmiş (direnmiş) ola. Ashab: ‘Ey Allah’ın (Celle Celalühü) elçisi, direnen kimdir?’ dedi. Peygamberimiz (Sallallahu Aleyhi ve Sellem): ‘Bana itaat eden Cennet’e girecek, etmeyen direnmiş; kaçmış sayılacak.’ buyurdu. (Buhârî)
“Ümmetimin fesada uğradığı dönemde kim benim sünnetime sımsıkı sarılırsa, ona 100 şehit sevabı vardır.” buyurdu. (Ebu Hureyre -radıyallahu anh- Beyhaki, Taberani.)
Biz Müslümanlar, sevgili Peygamberimize elimizden geldiği kadar ittiba etmeliyiz. Onun ahlâkı ile ahlâklanmalı, adeti ile adetlenmelidir. O, kendisi taklit edilmeye en layık olandır. Herkesin bir model bularak saçını, giyinişini, konuşmasını, yürüyüşünü taklit ettiği şu dünyada bizler de biricik Peygamberimizi taklit etmeliyiz.
Eğer adet ise, biz Rasûlullah’ın adetine uymalı, kâfirlerin adetlerinden kaçınmalıyız. Her Müslüman birbirini bu yönde teşvik etmelidir. Eğer yapamıyor ise, yapanların önüne set olmamalı. Kendi eksikliğini örtmek için, sünneti Resûl’den insanları uzaklaştırmaya çalışmamalıdır.
Her türlü ahlâksızlığın yaygınlaştığı, kâfirlere benzemenin takdir edilip, Peygambere benzemenin ayıplandığı şu zamanda Peygamberimize her cihetten ittiba etmek, sevgi ve muhabbet meselesidir. Kişi vardır; Peygamberimiz’in yemeğe elini yıkayarak, Allah’ın adı ile, sağ el ve tuz ile başlamasını uygular. Kimisi de vardır paldır küldür dalar.
Anlatmak istediğimiz şudur ki, şu fitne zamanında bir insan Peygamberine olan muhabbetinden, ona olan aşkından ve sevap amacı ile sarık, cübbe, şalvar gibi zahiri sünnetleri yaşıyor, Peygamberine benziyor veya benzemeye çalışıyor ise onu takdir etmek gerekir.
Bu özet bilgilerden anlıyoruz ki Rabb’imiz Peygamber Efendimiz’i (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) örnek almamızı ve O’na itaat etmemizi emrediyor. Uhut savaşında Efendimizin (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) emri dinlenmeyince Rabbimiz Müslümanları bir bozgun yaşattı.
“Kim benim sünnetimi muhafaza ederse, Allah Teâlâ Hz. ona 4 haslet ikram eder:
-İyi kulların kalbinde muhabbet olur.
-Kötü kullarının kalbinde korku olur.
-Rızkında genişlik olur.
-Dinde itibar sahibi olur. (Taberani)
Kaynak; Peygamber Efendimiz (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in 4000 Sünnet ve Âdabları, Ahmet Gültekin, Nuri Dunay, kitap kalbi yayıncılık, syf: 7-10
