(Sonrasında sünnet bulunan namazlara itibarla) farzın hemen arkasından onu takip eden sünneti kılmaya kalkmak sünnettir.
Şemsu’l-Eimme, Hulvânî’ye göre; farz ile sünnet arasında bize rivayetle gelen:
“Allahümme ente’s-selâmü ve minke’s-selâm, tebarakte ya ze’l-celali ve’l-ikrâm”
ANLAMI: “Ey Allah’ım! Selâm sensin, selâmet ve esenlik sendedir. Ey azamet ve kerem sahibi Rabbim! Sen hayrı ve bereketi çok olansın.”
duasını okumakta bir beis yoktur.
İmamın selâm verdikten sonra farz namazı kıldığı yeri değiştirip; farzdan sonraki sünneti, sol yanına çekilerek kılması, sünneti bitirip; selâm verdikten sonra yüzünü cemaate çevirmesi, müstehabdır. Sonra bütün namazı kılanlar üç kere:
OKUNUŞU: “Estağfirullahe’llezi lâ ilâhe illa hüve’l hayyü’l-kayyümü ve etübü ileyh.”
deyip, Âyete’l-Kürsi’yi okurlar. Muavizât’ı (yani; İhlâs sûresiyle, Felâk ve Nas sûrelerini) da okurlar.
Allah Teâlâ’yı 33 kere tesbîh, (SübhânAllah) 33 kere tahmîd (Elhamdülillâh) ve 33 kere tekbîr (Allahu Ekber) ederler. Bunu müteâkiben şöyle derler;
OKUNUŞU: “Lâ ilâhe illallahu vahdehu lâ şerike leh. Lehü’l-Mülkü ve lehü’l-Hamdü ve hüve a’la külli şey’in gadir.”
Ve sonra ellerini göğüsleri hizâsına kaldırıp ve avuçlarını yüzlerine doğru meyilli olarak açık tutup, kendileri ve müslümanlar için duâ ederler.
Kaynak; Nûru’l-Misbâh (Nûru’l İzâh Tercümesi), Yasin yayınevi, syf:253.
