– Hz. Peygamber, Ka’b b. Umeyr el-Gıfârî’yi onbeş kişilik bir askerî birlikle Şam sınırına gönderdi. Onlar orada Suriyeli büyük bir düşman grubuyla karşılaştılar. Onları İslâm’a davet ettiler, fakat düşman davete icabet etmedi ve ok atmak suretiyle sahabelere karşılık verdiler. Bunun üzerine aralarında şiddetli bir savaş başladı. Sonunda biri hariç sahabelerin hepsi şehit düştü. O bir kişi de ağır yaralı olarak diğerlerinin yanında yatıyordu. Gece, serinlik basınca kalkıp Hz. Peygamber’e gitti. Hz. Peygamber (s.a.v) de üzerlerine asker göndermek istedi. Ancak o yaralı sahabe onların başka bir yere gittiklerini söyleyince bundan vazgeçti.[1]
[1] Bidaye, IV/241 (Vakidi’den, o da Muhammed b. Abdullah ez-Zühri’den); Tabakat, II/127; İsabe, III/301 (İbn İshak, Muhammed b. Ebubekir’den; Musa b. Ukbe, İbn Şihab’dan; Ebu’l-Esved, Urve’den. İbn Sa’d bu olayın hicretin sekizinci senesi Rebiülevvel ayında geçtiğini söyler).
Muhammed Yusuf Kandehlevi, Hayatu’s-Sahabe, sf : 1/200-201.
